In 2014 begon Sylvie met schilderen na een Sainto Daime ervaring. Een heftige drang kwam op om te experimenteren met acrylverf op doek... met Frida Kahlo-achtige werken als gevolg. Toen wist ze nog op voorhand wat ze wou schilderen. Een ommekeer in haar werk kwam toen ze met een Zuidafrikaanse kunstenaar en professor in The Art Sience, Leon Bliquy, een lange trip maakte naar zijn geboorteland. Hij was toen al bijna volledig blind. Daar vertelde hij haar over schilderen op houten panelen met prachtige pigmenten, gemaakt volgens een eeuwenoude methode van Chinini, de leermeester van Botticelli. Ze vond het leuk om naar te luisteren, maar daar bleef het bij. Maar enkele weken na haar terugkeer, in het holst van de nacht, begon ze zomaar aan een eerste werk op houten panelen met 'zijn pigmenten' (hij had deze alvast meegegeven omdat hij 'wist' dat zij hiermee zou gaan werken). Dat was slechts het begin van een never-ending creatieve story.
Anders dan voorheen weet ze nu nooit wat er gaat verschijnen als ze begint te schilderen. Het enige wat ze doet is een kleur kiezen en op haar eigen manier 'intunen' op dat wat komen gaat. De taferelen die tevoorschijn komen, zijn van een esotherisch karakter. Ze gaan over deze wereld en andere werelden en brengen haar in een soort visioen. Ze gebruikt graag goudstof, bladgoud en glinstering om de schoonheid van het onaardse proberen vast te leggen. De verf maakt ze zelf met pigmenten, eigeel, gelatine, kwark, as, etc...
Sylvie hoopt mensen te raken met haar positieve, meditatieve, esotherische verbeeldingen en dat ze een soort verzachting mogen bieden in deze -soms harde- wereld.